Digital exclusion during the COVID-19 Pandemic?
July 9, 2020
By Marcin Wajda, Ph.D., Assistant Professor at the SGH Warsaw School of Economics
The coronavirus pandemic highlighted what works correctly and what does not in the economy, politics and society. Many of us had to switch to home office overnight. Some organizations handled this shift better, others did worse. In general, what seemed impossible, proved to be possible – it turned out that it was possible to visit the doctor, the office, participate in classes, take exams, conduct business meetings or trainings online, etc. However, the analysis of unemployment in Poland looks interesting. In spite of the lockdown, unemployment did not increase rapidly, but it seemed rather to act with some delay. The question is: Why?
The answer to this question, as usually, is quite ambiguous. It is obvious that terminating certain employment contracts required some time. This phenomenon is well known from lectures in macroeconomics, when the rigidity of contracts and remunerations is discussed. However, Polish data show that the number of jobs shrank faster than unemployment increased. In Poland, the average employment in the corporate sector decreased already in March (compared to the preceding month) by 34 thousand, while in April – by 152 thousand. Assuming that the total workforce in Poland is approximately 17 million people, the unemployment in April should have increased by approximately 1 percentage point. However, from March to May, the unemployment in Poland increased “only” from 5.4% to 6%.
This problem is even more noticeable if we consider absolute numbers. In March, the number of unemployed persons decreased by approximately 10,000, but in April it increased “only” by 56,000, which is one third of those who lost their jobs in the corporate sector during that time. On the other hand, in May the number increased by approximately 45,000 people. Thus, one may notice that the increase in the number of the unemployed in April (56,000) and in May (45,000) was still lower than the decrease in employment in the corporate sector only in April (). What is the reason for such difference?
The key to the solution is at least two answers. The first one is the mass scale of unemployment increase during the recession. The average monthly increase/decrease in the number of unemployed persons in 2019 was approximately 20,000 people. The system is obviously created in a way that allows it to serve approximately such number of people. At the moment of crisis, it turned out that this number might be even seven times higher. This is one of the factors that most certainly “blocked” the system.
The second reason for such high difference between the number of people who lost their jobs and the number of registered unemployed people is “digital exclusion”. In Poland, when employment offices were closed (after the state of epidemic was introduced on March 20, 2020), the only way for the unemployed to register was online. In order to do so, it was necessary to fill in a form and sign it with electronic signature or by another legally valid electronic proof of identity. For many people this was a barrier that was impossible to overcome, so they waited for the employment offices to reopen. However, when they finally reopened, employment offices were not able to process such a high number of people at once. This caused the delays that were then caught up in the following months.
It should also be emphasized that those who lose their jobs are mainly employees with the lowest qualifications. Apparently, they are also highly vulnerable to digital exclusion.
This phenomenon, which has been widely discussed in the literature, has at least two aspects: social and economic ones. One may assume that a person, who is unable to register at the unemployment office online, will also less frequently use such online services as medical advice, online shopping, electronic banking services, offices or cultural events online. As a result, the digital exclusion in the COVID-19 era showed the severity of this social problem.
There are numerous reasons for digital exclusion. It may be the lack of access to a computer, lack of the ability to use it, but also overly complicated online procedures, lack of electronic signature or another legally accepted proof of identity that prevents the person from performing legal actions. We must bear this in mind in the eve of the fourth industrial revolution. It turns out that what is obvious for some of us, is not so for others. The increasing use of online services will become a new line of division: it will lead to increasing digital exclusion, which, in turn, may cause frustration with all its political, economic and social consequences.
To return to the economic aspects, one should emphasize that the consequences of digital exclusion and of the institutions’ inability to act during crisis are very severe. If the registration procedure of the unemployed is delayed, this means, for example, that the payment of unemployment benefits is also delayed. It is worth noting that unemployment benefits are one of the counter-cyclical instruments of the state. However, there is more. Lengthy administrative procedures prevent the economy from returning to normal. Even if entrepreneurs want to employ people, they still do not have access to the full database of jobseekers, as they are still in the middle of the registration process. As a result, instead of overcoming recession, the economy is waiting for the administration to cope with the problems. This is when the administration becomes a “bottleneck”.
The keys to solving the discussed problem should be found in limiting “digital exclusion” and, at the same time, increasing the use of online services. On the one hand, this will improve the quality of human capital, and on the other – the institutional capacity of the state to act, among others, in crisis. In long-term perspective, the computerization of public services should also result in reducing the costs of functioning of public administration.
It is difficult to say whether this phenomenon also applies to the USA and 情色五月天 (and to what extent). However, it is worth noting the “shift in time” between the “initial claims for unemployment” and the “unemployment rate” in 情色五月天 during the coronavirus pandemic. While the first indicator peaked in March, the other one reached the . The shift between both indicators may prove that a similar phenomenon has occurred.
Wykluczenie cyfrowe w dobie pandemii COVID-19?
Marcin Wajda, Ph.D., Assistant Professor at the SGH Warsaw School of Economics
Pandemia koronawirusa uwypukli艂a to co dzia艂a dobrze i to co dzia艂a 藕le w gospodarce, polityce i spo艂ecze艅stwie. Wielu z nas z dnia na dzie艅 przesz艂o na prac臋 zdaln膮. Jedne organizacje poradzi艂y sobie z tym lepiej inne gorzej. Generalnie to co by艂o niemo偶liwe, okaza艂o si臋 mo偶liwe – mo偶liwe okaza艂y si臋 wizyty online u lekarza, w urz臋dzie, wyk艂ady w szko艂ach, egzaminy, spotkania w firmach, szkolenia, itp. Jednak ciekawie wygl膮da analiza bezrobocia w Polsce. Pomimo tego, 偶e dosz艂o do zamro偶enia gospodarki to bezrobocie nie wzros艂o od razu gwa艂townie, tylko zachowa艂o si臋 tak jak gdyby zareagowa艂o z opó藕nieniem. Pytanie brzmi dlaczego?
Odpowied藕 na to pytanie – jak to zazwyczaj w 偶yciu bywa – jest niejednoznaczna. Oczywistym jest, 偶e rozwi膮zanie niektórych umów o prac臋 wymaga艂o czasu – to dobrze znane zjawisko z wyk艂adów makroekonomii, kiedy mówi si臋 o sztywno艣ci kontraktów i p艂ac. Dane w Polsce pokazuj膮 jednak, 偶e liczba miejsc pracy kurczy艂a si臋 szybciej ni偶 ros艂o bezrobocie. W Polsce przeci臋tne zatrudnienie w sektorze przedsi臋biorstw zmniejszy艂o si臋 w marcu (wzgl臋dem miesi膮ca poprzedniego) o 34 tys., natomiast w kwietniu ju偶 o 152 tys. Przyjmuj膮c, 偶e zasób si艂y roboczej w Polsce to oko艂o 17 mln osób, bezrobocie powinno wi臋c wzrosn膮膰 w kwietniu o ok. 1 pp. Jednak od marca do maja bezrobocie w Polsce wzros艂o „tylko” z 5,4% do 6 %.
Jeszcze lepiej wida膰 ten problem na liczbach bezwzgl臋dnych. W marcu bezrobotnych uby艂o o ok. 10 tys. natomiast w kwietniu przyby艂o ich „zaledwie” o 56 tys. osób, czyli o jedn膮 trzeci膮 osób które straci艂y prac臋 w sektorze przedsi臋biorstw w tym samym okresie. W maju natomiast przyby艂o bezrobotnych o ok. 45 tys. osób. Widzimy wi臋c, 偶e wzrost liczby bezrobotnych w kwietniu (56 tys.) i maju (45 tys.) by艂 mniejszy ni偶 spadek zatrudnienia w przedsi臋biorstwach tylko w samym kwietniu (). Sk膮d wi臋c tak du偶a ró偶nica?
Rozwi膮zanie tej zagadki tkwi w co najmniej dwóch odpowiedziach. Po pierwsze w masowo艣ci nap艂ywu bezrobotnych w okresie kryzysu. 艢rednia miesi臋czna liczba wzrostu/spadku bezrobotnych w 2019 r. w Polsce to ok. 20 tys. osób. System – co oczywiste – jest wi臋c tak stworzony, aby obs艂u偶y膰 mniej wi臋cej tak膮 liczb臋 osób. W momencie kryzysu okaza艂o si臋, 偶e tych osób mo偶e by膰 nawet siedmiokrotnie wi臋cej. To jeden z czynników, który z pewno艣ci膮 spowodowa艂 „zatkanie” si臋 systemu.
Drugim powodem, tak du偶ej rozbie偶no艣ci pomi臋dzy liczb膮 osób trac膮cych prac臋 a ilo艣ci膮 zarejestrowanych bezrobotnych jest „wykluczenie cyfrowe”. W Polsce w sytuacji zamkni臋cia urz臋dów pracy – 20 marca 2020 r. wprowadzono stan epidemiczny – zarejestrowanie si臋 w spisie osób bezrobotnych mo偶liwe by艂o tylko poprzez Internet. Aby to zrobi膰 konieczne by艂o wype艂nienie formularza i podpisanie go podpisem elektronicznym, albo innym uznanym prawnie elektronicznym po艣wiadczeniem to偶samo艣ci. Dla wielu osób okaza艂o si臋 to barier膮 nie do pokonania i czekali na ponowne otwarcie urz臋dów pracy. Urz臋dy Pracy w momencie ponownego otwarcia nie by艂y jednak w stanie obs艂u偶y膰 na bie偶膮co tak du偶ej liczby osób. St膮d zaleg艂o艣ci, które by艂y nadrabiane w kolejnych miesi膮cach.
Trzeba równie偶 podkre艣li膰, i偶 osoby trac膮ce prac臋 w pierwszej kolejno艣ci to pracownicy z najni偶szymi kwalifikacjami. One te偶 jak wida膰 s膮 bardzo nara偶one na wykluczenie cyfrowe.
Wykluczenie cyfrowe – szeroko opisane w literaturze – ma co najmniej dwa aspekty: spo艂eczny i gospodarczy. Mo偶na domniema膰, 偶e osoba, która nie potrafi zarejestrowa膰 si臋 przez Internet w urz臋dzie pracy, b臋dzie równie偶 rzadziej korzysta艂a z us艂ug on-line, takich jak porady lekarskiej, zakupy, bankowo艣膰 elektroniczna, za艂atwianie spraw w urz臋dach, czy wydarzenia kulturalne. Wykluczenie cyfrowe w dobie COVID-19 pokaza艂o wi臋c, jak powa偶ny jest to problem spo艂eczny.
Powodów wykluczenia cyfrowego mo偶e by膰 bardzo wiele. Brak dost臋pu do komputera, Internetu, brak umiej臋tno艣ci obs艂ugi komputera, ale równie偶 nadmierne skomplikowanie procedur online, brak podpisu elektronicznego, czy innego prawnie akceptowalnego po艣wiadczenia, które uniemo偶liwia dokonywanie czynno艣ci prawnych. Musimy o tym pami臋ta膰 w przeddzie艅 czwartej rewolucji przemys艂owej. To co dla wielu z nas jest oczywiste dla cz臋艣ci okazuje si臋, 偶e nie jest. Rosn膮ce wykorzystywanie us艂ug online stanie si臋 now膮 p艂aszczyzn膮 podzia艂u – spowoduje narastaj膮ce wykluczenie cyfrowe, a to mo偶e rodzi膰 frustracj臋, ze wszystkimi konsekwencjami politycznymi, gospodarczymi i ekonomicznymi.
Wracaj膮 do spraw ekonomicznych nale偶y podkre艣li膰, 偶e konsekwencje wykluczenia cyfrowego i niezdolno艣ci instytucji do dzia艂a艅 w okresie kryzysów s膮 bardzo powa偶ne. Je偶eli rejestrowanie bezrobotnych odbywa si臋 z opó藕nieniem to, np. oznacza, 偶e wyp艂ata zasi艂ków odbywa si臋 równie偶 z opó藕nieniem – warto tutaj zaznaczy膰, 偶e zasi艂ki dla bezrobotnych to jeden z antycyklicznych instrumentów pa艅stwa. Ale nie tylko. Przeci膮gaj膮ce si臋 procedury administracyjne opó藕niaj膮 gospodarce powrót do normalno艣ci. Je偶eli nawet przedsi臋biorcy b臋d膮 chcieli zatrudnia膰 to nie maj膮 dost臋pu do pe艂nej bazy danych osób poszukuj膮cych pracy, gdy偶 s膮 one ci膮gle w procesie rejestracji. Gospodarka nie wychodzi wi臋c z kryzysu tylko czeka, a偶 administracja upora si臋 wpierw z problemami. Administracja w takim momencie staje si臋 „w膮skim gard艂em”.
Rozwi膮zanie opisanego powy偶ej problemu nale偶y poszukiwa膰 w równoleg艂ym ograniczaniu „wykluczenia cyfrowego” i wi臋kszym wykorzystaniu us艂ug online. Z jednej strony poprawi to jako艣膰 kapita艂u ludzkiego, z drugiej zdolno艣膰 instytucjonaln膮 pa艅stwa do dzia艂a艅 m.in. w kryzysie. Informatyzacja us艂ug publicznych, powinna równie偶 doprowadzi膰 w d艂ugim okresie do obni偶enia kosztów funkcjonowania administracji.
Czy zjawisko to dotyczy (i ewentualnie w jakiej skali) równie偶 USA i Nevady, trudno mi powiedzie膰. Warto jednak zwróci膰 uwag臋 na widoczne w Nevadzie „przesuni臋cie w czasie” pomi臋dzy „Initial claims for unemployment” a „Unemployment rate” w okresie pandemii spowodowanej koronawirusem. O ile ten pierwszy wska藕nik osi膮ga swój szczyt w marcu, o tyle . Przesuni臋cie obu wska藕ników mo偶e 艣wiadczy膰 o podobnym zjawisku.